25 augustus: Zand Almere

Wat een geweldig festijn. 35.000 mensen die voor Guus Meeuwis, Van Velzen en heel veel andere Nederlandse artiesten naar Zand kwamen.

Prima sfeertje, prachtig weer. Heel veel Almeerders en ook nog iets meer mensen van buiten de stad. Ik heb ook al mails van bezoekers gekregen en allemaal heel positief.
Ik zou zeggen volgend jaar weer!

21 augustus: Panorama

Ik las dat het ministerie van VROM nu een aantal waardevolle snelwegpanorama's heeft gepubliceerd. Ik ben daar een beetje verbaasd over.

Allereerst gaat het over bijna niets. Ik weet veel rustgevender plekken langs de snelweg dan het soms wel heel korte uitzicht bij de nationale landschappen. Rijd maar eens door de polder, door Noord-Holland, door Friesland en de rust daalt op je neer.

Maar ik vind interessant dat het eigenlijk een impliciet pleidooi is om voortaan geen tunnels en verdiepte aanleg meer te kiezen. Voor zover er nog nieuwe snelwegen moeten komen, deze vooral langs en door mooie plekken aan te leggen zodat de automobilist tenminste nog een mooi uitzicht heeft.

Ik weet nog een prachtige plek voor een mooie brug: de verbinding tussen Almere Pampus en IJburg!

9 augustus: op school

Het is al weer weekend. De drukke agenda maakt dat de dagen voorbijvliegen. Gisteren zijn we naar de school in Abenaston geweest. Dat was een bustocht (gelukkig wel airconditioned) van ca. 5 uur over een hobbelige zandweg (afstand ca.140 km, dus dan weet je het wel). Daarna in een koraal over de Surinamerivier verder. Je waant je echt in oude tijden. We voerden langs dorpjes met hutjes om in het dorp Abenaston te arriveren. Een echt Surinaams binnenlands dorpje met 300 inwoners en een school met 150 kinderen. Weinig mannen in het dorp, voor zover aanwezig vooral oude mannen. Wel veel vrouwen en kinderen. De school wordt overigens ook bezocht door kinderen uit omliggende dorpen die per koraal worden aangevoerd. De school zag er weer heel goed uit. We hebben beelden gezien van de overstroming en verhalen gehoord over hoe het er direct nadien uitzag. Dankzij het ZZG (Zeister Zendings Genootschap) is het geld echt goed besteed bij de restauratie.

Wij werden die dag begeleid door Mildred Demon. Zij is de directeur van de stichting onderwijs, zeg maar het bestuur van alle christelijke scholen in Suriname. Een zeer doortastende dame die lang in Nederland heeft gewoond en nu weer terug is in haar land. Met veel bevlogenheid en precisie probeert ze het onderwijs te verbeteren. Voorwaar geen eenvoudige taak.

We zijn overigens de afgelopen dagen best veel teruggekeerde mensen tegengekomen. Stuk voor stuk hebben ze het helemaal niet zo makkelijk gehad. Natuurlijk eerst om de keuze te maken, maar terugkeren hier in Suriname leidt hier ook niet altijd direct tot acceptatie. Bovendien is de stijl van leven en werken natuurlijk volstrekt verschillend. Ik ben er overigens in toenemende mate van overtuigd geraakt dat deze mensen allemaal een heel goede inbreng in de samenleving hebben en heel veel investeren om hun land vooruit te helpen.

Bedrijfsbezoek
Woensdag zijn we op bezoek geweest bij Unamic. Unamic heeft de Almeerse ondernemersprijs 2007 gewonnen. Zij bestaan nog maar sinds kort, eigenlijk pas echt sinds 2005. Toen namen de huidige directeuren het bedrijf over en werd er een groeispurt ingezet. Ze hebben callcenters in verschillende plaatsen in Nederland, waar ze onder meer de debiteuren van Dell afhandelen. Ook werken ze voor Wehkamp en Eneco. Maar sinds twee jaar zitten ze ook in Suriname, en hebben inmiddels meer dan 200 werknemers hier die ook klanten van eerder genoemde bedrijven behandelen, op een meer dan voortreffelijke manier. Het bedrijf groeit, terecht, als kool en iedereen hier is er erg blij mee. Er werken veel jonge mensen, vaak studenten die, omdat de werktijden Nederlands zijn, goed de combinatie van werken en studeren kunnen maken.Ik heb er even bij gezeten en na 5 minuten had ik het gevoel gewoon in een Nederlands bedrijf te zitten. Het is geweldig om te zien hoe een jong management (de directeur is 30 jaar) de zaak zo weet te organiseren.

Naast dit bedrijfsbezoek hebben we woensdag ook nog een paar beleefdheidsbezoeken afgelegd. Bij de minister van onderwijs, de heer Wolf, en bij de districtscommissaris van Paramaribo, de heer Strijk. Suriname kent geen gemeenten en is bezig voorzichtig meer aan de districten over te laten. Dat is een ingewikkeld proces, natuurlijk ook omdat het aantal inwoners niet heel groot is.

Familie in Almere
Een ding is me deze week opgevallen: ik ben werkelijk vrijwel geen Surinamer tegengekomen die geen familie heeft in Almere en mij is opgevallen dat al die Surinamers onze stad beter kennen dan menig Nederlander. Het is toch een vreemde ervaring in een ander land voortdurend te worden aangesproken met goedemorgen of goedemiddag burgemeester, mijn zus, broer, oom, tante, vader of moeder woont in Almere. Het maakt in elk geval dat ik bijna het gevoel heb hier al veel vaker te zijn geweest.

Vanmiddag naar de generale repetitie van Culture Shock en morgen de grote dag van de uitvoering.

Op bezoek in Suriname

Sinds dinsdag ben ik in Suriname. Het doel van de reis is om Culture Shock (en de stichting Twisted die het geheel bedacht heeft) te ondersteunen. Twisted is tot stand gekomen toen Rene Kempenaar nog leefde. Valerie Mak, een jonge Almeerse dame, heeft na zijn overlijden besloten ermee door te gaan. In feite hebben zij als doel de methodiek van Culture Shock en Budo, die door Rene zijn ontwikkeld, verder te brengen.

In Paramaribo heeft Valerie de afgelopen maanden ca 13 jonge mensen uit achterstandswijken geselecteerd die hard getraind hebben. Inmiddels zijn uit Nederland 17 leden van Culture Shock gearriveerd. Ze zijn nu een theatershow in elkaar aan het zetten bestaande uit inbreng van beide kanten. Ze hebben al verschillende workshops en demo's gedaan op een aantal scholen en a.s. zondag is de grote dag. Dan vindt er een groot optreden plaats in het CCS, een grote zaal waar we natuurlijk hopen dat veel mensen naar komen kijken.

Naast Culture Shock heb ik inmiddels een aantal bezoeken gebracht; Aan een geweldig instituut dat jonge en inmiddels ook oudere mensen met een ernstige verstandelijke handicap opvangt en volstrekt afhankelijk is van private donaties. Aan de lokale muziekschool, waar Jorgen een belangrijke rol heeft gespeeld bij de oprichting en gisteren via zijn stichting Piet weer een groot aantal instrumenten ter beschikking heeft gesteld.

Het is een echte muziekschool die zeer laagdrempelig is en dus ook niet alleen kinderen van welgestelde ouders bereikt. En tenslotte ben ik gisteren nog op bezoek geweest bij de lokale kunstacademie, of eigenlijk brede kunstopleiding. Een geweldig instituut waar de Rietveldacademie veel aan bijdraagt door docenten regelmatig gedurende korte periodes in te zetten.

Ik vind het heel bijzonder te zien dat hier nieuwe samenwerkingsvormen zijn gevonden. Vaak zijn gemeenten, zoals Amsterdam, Den Haag en Enkhuizen wel betrokken, maar het gebeurt via particuliere organisaties zoals scholen of instellingen.

Gisteravond had de ambassadeur een receptie georganiseerd, waar een groep mensen uit de cultuur en het zakenleven waren. Het is erg interessant te zien dat hier verschillende remigranten tussen zaten. Mensen die dikwijl met best veel ingewikkelde beslissingen toch besloten hebben hier weer een plek te vinden. Mensen ook die vaak heel bevlogen hun werk voor de Surinaamse samenleving doen.

Vandaag gaan we o.m. naar Unamic, een geweldig Almeers bedrijf, dat een groot callcenter hier in Paramaribo heeft.

Ik kom er op terug.