Zondag 21 december: Uitersten

Een zondag van uitersten was het vandaag. Vanmorgen was ik met mijn kinderen en kleinkinderen bij een geweldige voorstelling in het theatertje BinnensteBuiten, waar Sprankel en Blos een voorstelling gaf voor kinderen. Het was een geweldige voorstelling, waarin prachtig gezongen en heel goed in geacteerd werd. Bepaald professioneel en de kinderen, ook de kleine Geke van bijna 2, vonden het prachtig. Maar ook de volwassenen hebben van de winterse vertelling genoten. Mijn complimenten.

Vanmiddag ben ik een uurtje presentatrice geweest van Winterwonderland in Archipel. In de Herman Lintzelhof, waar ouderen wonen die dementeren hadden Pieter de Jong, zijn partner en heel veel andere vrijwilligers de tuin versierd met heel veel lichtjes, sneeuwmannen, hertjes, teveel om op te noemen. De bewoners waren allemaal buiten, het personeel en ook de vrijwilligers. Er was het Rariteitenkoor en Liesbeth Vollebregt zong vrolijke Amsterdamse en kerstliedjes.
Er waren oliebollen, glühwein, kerstkransjes, warme chocolademelk, enz.
Iedereen heeft genoten. Wat is het toch goed dat zoveel mensen iets voor een ander willen doen.

Vrijdag 12 december: Culturele maaltijd

Vanavond heb ik me weer eens cultureel laten voeden. Het Bach ensemble trad op in De Goede Reede. Prachtige uitvoering van 2 werken van de grote Bach: Cantate 21 en Magnificat in D-Dur. Een koor, 4 solisten, een heerlijk ensemble met prachtige musici. Het was de eerste keer dat dit ensemble in Almere optrad. En eerlijk gezegd dacht ik: er moet nog heel wat gebeuren willen we in 2018 Europese culturele hoodstad worden.

Alles was namelijk goed, behalve het aantal toeschouwers. We waren met ongeveer net zoveel als het aantal uitvoerenden. Dus zo'n vijftig mensen. En dan denk ik: hoe kan dat nou. Een stad van meer dan 185.000 mensen. Waar zitten onze muziekliefhebbers? Was er ondanks veel inspanning toch nog niet genoeg publiciteit? Wat kun je bedenken om het wel bij de liefhebbers te krijgen.

En nu op weg naar Men at Work waar vanavond een project tegen zinloos geweld start. Weer een interessante happening op de vrijdagavond.

Dinsdag 9 december: Even over de grens kijken

De afgelopen 2 dagen ben ik naar Parijs geweest, waar de CEMR bij elkaar was, dat is de Europese Vereniging van Gemeenten. Uit functie van mijn voorzitterschap van de VNG ben ik hier vice-voorzitter van. Het is belangrijk dat gemeenten ook over de grens samenwerken. Bijvoorbeeld om samen standpunten te formuleren over Europese regelgeving, die soms redelijk centralistisch is. Of om kennis uit te wisselen.

Gisteren was er bijvoorbeeld een debat over decentralisatie waarbij Noorwegen, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Frankrijk hun soms goede en soms slechte ervaringen vertelden en wij die van ons er mee vergeleken. Elke keer concludeer je dan dat het bij ons best goed gaat en je leert ook op andere dingen te letten. Voor de nieuwe democratieën in Europa zijn dit natuurlijk nog veel belangrijkere bijeenkomsten. Zij bouwen er netwerken mee op, halen veel kennis binnen en vinden samenwerking met anderen.Het is altijd lastig dat het tijd kost, maar ik geloof absoluut dat het van belang is dat wij af en toe eens over de grens kijken. Al was het maar om te concluderen dat we het zo beroerd nog niet hebben.

We zijn per Thalys naar Parijs gegaan en terug uitgestapt in Rotterdam, omdat ik vanavond als burgemeester van Almere naar een vergadering met Eberhard van der Laan (de nieuwe minister van WWI) moest samen met de andere 21 Antillianengemeenten. Het was kennismaken en brainstormen. Hopelijk komt uit deze hersengymnastiek snel iets concreets.

Donderdag 4 december: Afscheid

Gisteren was ik bij het afscheid van Tonnie Triezenberg als directeur van het IIE (instituut voor information engineering). Dit is een prachtige opleiding die studenten in een min of meer duaal traject opleidt. Ze werken 20 uur per week, maar het werk staat ten dienste van hun opleiding en tegelijkertijd profiteren de bedrijven van de projecten: co-makership heet het systeem en het is echt Tonnie's kindje.

Tonnie heeft haar hart echt op de goede Almeerse plaats en heeft heel hard gewerkt om er een succes van te maken. Door de veranderende structuur van de HVA en de ongewisse toekomst heeft ze besloten een andere weg op te gaan. Moedig en uitdagend vind ik de stap naar een eigen bedrijf. Ik ben ervan overtuigd dat ze dit zeker gaat redden. Het is interessant te zien dat een groeiend aantal hoog opgeleide vrouwen dezelfde keuze maken en hun diensten op hun eigen wijze willen aanbieden, in plaats van aan een werkgever verantwoording verschuldigd te willen blijven.

Zaterdag 22 november: Bijeenkomst wiettop

Gisteren was in onze raadzaal de bijeenkomst die de 'wiettop' is gaan heten . Maar liefst 34 burgemeesters van zowel de grote als de kleinere gemeenten die coffeeshops hebben, bespraken met elkaar de stand van zaken van het beleid. Dit alles naar aanleiding van de vele verschillende geluiden de afgelopen weken uit verschillende gemeenten. Als voorzitter van de VNG ben ik van mening dat het onwenselijk is als minstens de schijn aanwezig is dat iedereen iets verschillends wil. Tot mijn grote verbazing was er grote overeenstemming met eigenlijk vier kernboodschappen: 1 kabinet ga op zo kort mogelijke termijn in Europa pleiten voor een congruent softdrugsbeleid. Alle landen hebben er mee te maken en ontkennen heeft geen zin. 2 we gaan door met een stevig ontmoedigingsbeleid, want softdrugs zijn niet gezond (net als bij ons veel grotere probleem alcohol en roken) 3 geef die gemeenten b.v. aan de grens de mogelijkheid gereguleerde toegang aan de voordeur te organiseren b.v. dmv pasjes om drugstoerisme te voorkomen en 4 geef ons de mogelijkheid om de achterdeur te reguleren en te beheersen en maak daartoe een goed georganiseerde pilot mogelijk.I.t.t de verslaglegging in de Telegraaf heb ik geen pleidooi gehouden voor 'een proef met een stadswietkwekerij in Eindhoven'. Het is erg hinderlijk als je citerend wordt opgevoerd en daarmee een volstrekt verkeerde indruk wordt gewekt. Alle burgemeesters zijn van mening dat we met de achterdeur (productie en handel) hetzelfde moeten doen als met de voordeur. Niemand spreekt hier toch over 'stadscoffeeshop'?Tenslotte moet het openbare ministerie de grote wietteelt harder aanpakken. 80 procent van die teelt is voor de export en daar hebben alle gemeenten veel overlast van.
Ik ben er reuzetrots om dat bovengenoemd standpunt door iedereen werd gedeeld, te meer waar het burgemeesters van zeer verschillende gemeenten en ook van verschillende politieke kleur betrof.

Vrijdag 21 november: Het was helemaal fantastisch!

Zaterdag 15 november was het dan eindelijk zover. Sinterklaas zette, na een klein oponthoud in de haven, weer voet op Almeerse bodem. Wat werd Sinterklaas hartelijk ontvangen door alle kinderen!

Na een kort ontvangst op de kade, klom Sinterklaas op zijn paard Amerigo en maakte hij een tour door Almere Haven. De tour eindigde op de overvolle Markt. Hier heb ik hem wat uitgebreider begroet, samen met het kinderkoor op het podium en alle kinderen op het plein. Hierna is de Sint met zijn Pieten weer snel verder gegaan, want ook andere dorpen en steden wilden hen natuurlijk verwelkomen in Nederland.

De organisatie van dit Sinterklaasfeest was dit jaar wat groter dan normaal omdat de goedheiligman en zijn Pieten Almere als eerste stad in Nederland bezochten. De NPS verzorgden met negen camera's de live uitzending van het Sinterklaasjournaal en had hiervoor meer dan 10 km camerakabel in Almere Haven neergelegd. Langs de route stonden 1.600 dranghekken en door de Zwarte Pieten is 1.000 kilo pepernoten uitgedeeld. Voor de versiering van de winkelstraten en de route zijn er 960 zwarte pietenpoppen bevestigd en ongeveer 22.000 rode ballonnen zijn komen aanwaaien vanuit Pakjesboot 12 naar Almere Haven.

Heel veel mensen, waaronder ikzelf, hebben genoten van de landelijke intocht. Ik wil alle mensen die aan de intocht hebben meegewerkt van harte bedanken. Het was een prachtig feest.

Donderdag 20 november 2008: Meer pinnen

Gisteravond heb ik de winkeliers, MKB-Nederland, de banken, de koepels van detailhandelorganisaties (CBL, HBD etc.), en de politie, samen met de veiligheidsmanagers van de gemeente bij elkaar gehaald. Allereerst om aan de winkeliers te melden welke acties de politie allemaal doet om overvallen tegen te gaan. Zowel door de boeven op te sporen als door preventief te surveilleren en allerlei acties te doen.

Daarnaast hebben we met de winkeliers besproken hoe we het voor overvallers zinloos kunnen maken bij winkeliers op bezoek te komen. De winkeliers en de banken zijn ervan overtuigd dat zo min mogelijk cashgeld in de winkel het beste is. Soms door technische maatregelen (buizenpost, afgesloten kluisjes etc.), maar het bevorderen dat klanten met pin betalen is natuurlijk de eenvoudigste oplossing. Eigenlijk is dat voor iedereen veilig, want ook de klant hoeft dan geen geld bij de automaat te pinnen en we weten dat dat de plek is waar burgers het vaakst beroofd worden.

We gaan samen met de winkeliers en de banken kijken of we een pilot kunnen gaan draaien om cashgeld (zoveel mogelijk) de winkel uit te krijgen. Dan kunnen we met een gerust hart zeggen: "overvallers, het heeft geen zin meer om in Almere actief te worden". Overigens gaan we via het regionaal college proberen ook de andere gemeenten in de regio dit soort acties te laten starten. Daarmee zou Flevoland een mooie voorbeeldregio kunnen worden.

Tenslotte ben ik ook nog hartstikke blij dat we 1e zijn geworden bij de overheidsmonitor Overheid heeft Antwoord. Dat betekent dat onze website de beste is en we het beste presteren met e-dienstverlening. Ik zou hier nog eens willen onderstrepen dat de acties die de raad onderneemt daar bepaald belangrijk bij zijn.

vrijdag 14 november: Samen voor een veilig Almere

De afgelopen dagen was ik met een VNG (vereniging Nederlandse Gemeenten) delegatie op de Antillen. In tien dagen reisden we langs alle zes eilanden. Zij zijn alle lid en het is goed om als voorzitter kennis te maken met deze nieuwe gemeenten. Natuurlijk hou je tijdens zo’n lange reis contact met de thuisbasis Almere. Het nieuws van de gewapende overvallen bereikte me snel.

De politie reageerde daadkrachtig: de verloven werden ingetrokken, het overvallenteam uitgebreid en een politiehelikopter houdt Flevoland vanuit de lucht in de gaten. Naast deze maatregelen moet er natuurlijk iets structureels veranderen, dus direct na mijn terugkomst in Nederland was er een extra veiligheidsoverleg met politie, OM en de gemeente.

Vandaag (vrijdag) is er een bijeenkomst waarbij we als gemeente en politie samen met de supermarktketens willen nagaan of de bestaande preventieve veiligheidsmaatregelen van supermarkten afdoende zijn en welke aanvullende maatregelen ter voorkoming van overvallen genomen kunnen worden. Daarnaast willen we een pilot starten om de hoeveelheid kasgeld in de winkels terug te brengen. Alle betrokken partijen doen op dit moment hun uiterste best om de daders op te sporen en herhaling te voorkomen.

We doen ook een beroep op u als inwoner. Ziet u iets verdachts bij een winkel of een supermarkt? Bel dan 0900 8844 of bij een spoedzaak direct 112. U bent onze extra ‘ogen en oren’ in de straat. Samen staan we voor een veilig Almere.

Maandag 10 november: rondje Antillen

Ik ben nu een week onderweg en inmiddels hebben we Curacao, Aruba, Bonaire en St.Maarten bezocht. Het is wonderbaarlijk hoe verschillend de eilanden zijn. Curacao groot, met natuurlijk de raffinaderij midden op het eiland. Het gaat hier beter dan ooit, maar er zijn ook nog veel problemen. Aruba is Amerikaans, welvarend, wel jammer dat er eigenlijk alleen maar moderne hotels en restaurants zijn. Bonaire is natuurlijk veel kleiner. Hier voelen veel Nederlanders zich erg thuis.

St.Maarten vond ik erg leuk. We logeerden in hotel Passangrahan, een oud koloniaal hotel aan het strand. Hier hadden we een dag vrij, wat wel nodig was. Leuk op stap geweest met de zus en zwager van Arno Visser en daarna een beetje geshopt.

Vandaag naar Saba gevlogen, een oase van rust. Vanavond spreken en eten we met de gezaghebber, dat is zeg maar de burgemeester als het al een gemeente zou zijn. Saba is een vulkaanrots en wellicht gaan ze hier iets met geothermische warmte doen. Daar blijf ik natuurlijk belangstelling voor houden.

Ik heb de afgelopen dagen wel gezien dat de vereniging Nederlandse Gemeenten een interessante rol speelt en verder kan spelen bij de noodzakelijke veranderingen. De eilanden hebben natuurlijk een omvang waar mensen uit gemeenten goed mee om kunnen gaan. Bovendien gaat het natuurlijk vaak over praktische zaken als: hoe ga ik met mijn afval om, moeten er bestemmingsplannen komen, hoe maak ik integriteitsdiscussies mogelijk.

Nog even genieten van de prachtige natuur op Saba en dan morgen naar St.Eustatius . Ik ben weer benieuwd!

Dinsdag 4 november

Ik ben dezer dagen met een VNG (vereniging Nederlandse Gemeenten) delegatie op de Antillen. In 10 dagen reizen we langs alle 6 eilanden. Zij zijn alle lid en het is goed om als voorzitter kennis te maken en te horen wat de eilandbestuurders van ons verwachten. Er staan grote staatkundige vernieuwingen voor de deur, waardoor Curacao en St.Maarten net als Aruba al langer is, een land worden en Bonaire, St.Eustatius en Saba een openbaar lichaam/gemeente. De regering van de Antillen gaat dus verdwijnen, wat in ieder geval bestuurlijke drukte vermindert. Maar het betekent ook dat allerlei institutes en ook kennis die tot nu toe gedeeld werd op alle eilanden aanwezig moet zijn.Op Curacao na zijn de eilanden klein en toch moeten ze veel meer doen dan wij als gemeenten doen. Alle rijkstaken moeten ze er nl. bij nemen. Ze gaan ook over de gevangenis, het ziekenhuis de kosten voor de gezondheidszorg enz.enz. En het zijn eilanden, dus ver van anderen verwijderd. Kortom, allerlei uitdagingen.

Gisteravond hebben we op curacao gesproken met een aantal officieren van justitie, de rechter commissaris en de gezaghebber en een vertegenwoordiger van de reclassering. Allemaal geweldig sterke vrouwen, en een manlijke vertegenwoordiger van de politie die met jeugd een geweldig project draait, waarbij jongelui na school opgevangen worden en met sport en cultuur aan talentontwikkeling doen. Het deed me sterk aan onze projecten denken. Allemaal waren ze er van overtuigd dat jongeren hier op het eiland beter opgevangen en opgeleid moeten worden en dat dat veel vroeger moet beginnen. Het probleem is een ontbrekende infrastructuur. Wij moeten nadenken of Nederlandse gemeenten assistentie bij het opzetten daarvan kunnen verlenen.Vandaag op weg naar Aruba.

Maandag 20 oktober: Varen

Soms doe je in het weekend iets waar je nog dagen van kunt genieten. Gisteren zijn we met de hele familie plus een stel vrienden met het Almereveertje gaan varen. Dat wil zeggen we voeren met een uiterst comfortabel schip de hele stad rond.

De Olstgracht, het Beatrixpark, de Noorderplassen, de Leeghwaterplas, Verzetswijk, Filmwijk en tenslotte via het Weerwater terug naar het haventje bij Casla. Onderweg een high tea. Het was geweldig. Je ziet de stad van een volstrekt andere kant.

Wat is het toch geweldig dat we zulke ondernemende Almeerders hebben die dit doen!

Vrijdag 17 oktober: Zaken doen, zo oud als de wereld

Zaken doen en ondernemerschap zijn allebei begrippen die al zo oud zijn als de wereld. Je verbouwde iets op het land of je maakte iets met je handen. Je ruilde daarna wat je over had tegen dat wat je zelf niet maakte en wat je wel nodig had. Aan het einde van de week ging je met de mand met eieren naar het plein verderop. Je zat daar en vanuit het dorp verderop kwamen ze met uien en zo ontstond de markt. Ruilen op het plein is het zakenfestival van vele eeuwen terug. Afgelopen week hielden wij een zakenfestival in Almere. Ondanks die historie van vele eeuwen handel drijven en ondernemen bestaat het woord zakenfestival niet eens…

Wat is dan het Zakenfestival Almere? Het ging de afgelopen maandag en dinsdag over de kansen van de toekomst. De verschillende facetten van het ondernemen zijn onder de loep genomen in een flink aantal workshops, symposia en netwerkbijeenkomsten. Zo heb ik genoten van het symposium met Michael Braungart, samen met McDonough de bedenker van Cradle to Cradle. Zijn visie is simpel. We moeten uitsluitend nog intelligente producten ontwerpen, gemaakt van verantwoorde, volledig afbreekbare materialen die we steeds weer kunnen teruggeven aan technische of biologische kringlopen. Zo wordt afval weer voedsel. Materialen blijven zo eindeloos herbruikbaar door, na gebruik, het weer volledig te ontmantelen in waardevolle grondstoffen.

Zo waren er tijdens het Zakenfestival meerdere interessante bijeenkomsten en symposia. De ondernemers die ik heb gesproken waren erg enthousiast. Het Zakenfestival is goed bezocht, hopelijk komen er een volgende keer nog meer mensen. En omdat het woord Zakenfestival officieel niet bestaat heb ik een item op de encyclopedie Wikipedia toegevoegd: Zakenfestival.

woensdag 15 oktober: Veiligheidshuis

Gisteren hebben we met minister Hirsch Ballin het veiligheidshuis Almere geopend. Daar ben ik erg tevreden over. Het is de plek waar cases besproken worden door alle partijen. Ik denk dan b.v. aan veelplegers, jongere first offenders (jongeren die voor het eerst over de schreef zijn gegaan) etc.

We hebben het dan over justitie (het openbaar ministerie), de politie, de gemeente, maar ook Tactus (het bureau voor alcohol en drugs) en de brandpuntfunctionaris van het OK punt. Dat is de plek waar alle zorgproblemen van kinderen samenkomen, en eventueel behandeld worden. Maar ook de raad voor de kinderbescherming, jeugdzorg etc.

Als het eenmaal goed loopt moeten we gezamenlijk veel adequater kunnen optreden en recidive voorkomen. In Tilburg waar al langer zo'n veiligheidshuis is, is recidive gehalveerd.
Ik hoop dat dat bij ons dankzij het direct meedoen van de zorg nog beter gaat.

vrijdag 10 oktober: Sterke vrouwen

Deze week werd op initiatief van onze staatssecretaris van BZK Ank Bijleveld in Almere een bijeenkomst gehouden voor Sterke Vrouwen uit het Koninkrijk. Een grote delegatie van zittende vrouwelijke bestuurders van de Antillen w.o. de huidige minister-president van de Antillen en ook oud-bestuurders b.v. Maria Liberia Peters waren aanwezig. Tot mijn grote genoegen waren er ook sterke vrouwen uit Nederland bij. Natuurlijk de staatssecretaris maar ook de aanwezigheid van Anne-Wil Blankers vond ik fantastisch. Wij hebben met elkaar m.n. over jeugd gesproken en vooral wat wij als vrouwen kunnen bedebken en doen om jongeren op de Antillen een beter toekomstperspectief te geven.

De hele ochtend hebben de 200 participanten gediscussieerd en geprobeerd nieuwe ideeen te genereren. Heel praktisch en vooral pragmatisch. B.v. als een jongere terug gaat naar de Antillen, is er dan op de Antillen wel iets geregeld en kunnen moeders op de Antillen ergens makkelijk informatie krijgen over opvoeding? Enz. Enz. Een heel inspirerende middag en erg leuk dat het bij ons was.

22 september: Afrikadag

Gisteren vond op de Kemphaan de Afrikadag plaats. Dus trok ik, wat inmiddels al bijna een traditie is, mijn Ghanese jurk uit de kast en ga per fiets naar dit geweldige evenement.

De weergoden zijn ons weer welgezind en om half twaalf, bij de opening is het al een drukte van belang. Het ruikt er al Afrikaans, door de Zuid-Afrikaanse braai en de andere Afrikaanse hapjes. Ja, er zitten al mensen gezellig te snacken. Het klinkt al Afrikaans door het vrolijke geluid van de djembe's en zelfs het groen lijkt wel Afrikaans. De mensen zijn een gezellige mix van zwart en wit waarbij duidelijk is dat ze allemaal iets met Afrika hebben. Je ziet westerse mensen in Afrikaanse kostuums en andersom. Je kunt er van alles kopen, maar je kunt je geld ook kwijt aan allerlei goede doelen.

Zondag is niet mijn favoriete dag voor officiele handelingen, maar de Afrikadag is wel mijn favoriete evenement.

25 augustus: Zand Almere

Wat een geweldig festijn. 35.000 mensen die voor Guus Meeuwis, Van Velzen en heel veel andere Nederlandse artiesten naar Zand kwamen.

Prima sfeertje, prachtig weer. Heel veel Almeerders en ook nog iets meer mensen van buiten de stad. Ik heb ook al mails van bezoekers gekregen en allemaal heel positief.
Ik zou zeggen volgend jaar weer!

21 augustus: Panorama

Ik las dat het ministerie van VROM nu een aantal waardevolle snelwegpanorama's heeft gepubliceerd. Ik ben daar een beetje verbaasd over.

Allereerst gaat het over bijna niets. Ik weet veel rustgevender plekken langs de snelweg dan het soms wel heel korte uitzicht bij de nationale landschappen. Rijd maar eens door de polder, door Noord-Holland, door Friesland en de rust daalt op je neer.

Maar ik vind interessant dat het eigenlijk een impliciet pleidooi is om voortaan geen tunnels en verdiepte aanleg meer te kiezen. Voor zover er nog nieuwe snelwegen moeten komen, deze vooral langs en door mooie plekken aan te leggen zodat de automobilist tenminste nog een mooi uitzicht heeft.

Ik weet nog een prachtige plek voor een mooie brug: de verbinding tussen Almere Pampus en IJburg!

9 augustus: op school

Het is al weer weekend. De drukke agenda maakt dat de dagen voorbijvliegen. Gisteren zijn we naar de school in Abenaston geweest. Dat was een bustocht (gelukkig wel airconditioned) van ca. 5 uur over een hobbelige zandweg (afstand ca.140 km, dus dan weet je het wel). Daarna in een koraal over de Surinamerivier verder. Je waant je echt in oude tijden. We voerden langs dorpjes met hutjes om in het dorp Abenaston te arriveren. Een echt Surinaams binnenlands dorpje met 300 inwoners en een school met 150 kinderen. Weinig mannen in het dorp, voor zover aanwezig vooral oude mannen. Wel veel vrouwen en kinderen. De school wordt overigens ook bezocht door kinderen uit omliggende dorpen die per koraal worden aangevoerd. De school zag er weer heel goed uit. We hebben beelden gezien van de overstroming en verhalen gehoord over hoe het er direct nadien uitzag. Dankzij het ZZG (Zeister Zendings Genootschap) is het geld echt goed besteed bij de restauratie.

Wij werden die dag begeleid door Mildred Demon. Zij is de directeur van de stichting onderwijs, zeg maar het bestuur van alle christelijke scholen in Suriname. Een zeer doortastende dame die lang in Nederland heeft gewoond en nu weer terug is in haar land. Met veel bevlogenheid en precisie probeert ze het onderwijs te verbeteren. Voorwaar geen eenvoudige taak.

We zijn overigens de afgelopen dagen best veel teruggekeerde mensen tegengekomen. Stuk voor stuk hebben ze het helemaal niet zo makkelijk gehad. Natuurlijk eerst om de keuze te maken, maar terugkeren hier in Suriname leidt hier ook niet altijd direct tot acceptatie. Bovendien is de stijl van leven en werken natuurlijk volstrekt verschillend. Ik ben er overigens in toenemende mate van overtuigd geraakt dat deze mensen allemaal een heel goede inbreng in de samenleving hebben en heel veel investeren om hun land vooruit te helpen.

Bedrijfsbezoek
Woensdag zijn we op bezoek geweest bij Unamic. Unamic heeft de Almeerse ondernemersprijs 2007 gewonnen. Zij bestaan nog maar sinds kort, eigenlijk pas echt sinds 2005. Toen namen de huidige directeuren het bedrijf over en werd er een groeispurt ingezet. Ze hebben callcenters in verschillende plaatsen in Nederland, waar ze onder meer de debiteuren van Dell afhandelen. Ook werken ze voor Wehkamp en Eneco. Maar sinds twee jaar zitten ze ook in Suriname, en hebben inmiddels meer dan 200 werknemers hier die ook klanten van eerder genoemde bedrijven behandelen, op een meer dan voortreffelijke manier. Het bedrijf groeit, terecht, als kool en iedereen hier is er erg blij mee. Er werken veel jonge mensen, vaak studenten die, omdat de werktijden Nederlands zijn, goed de combinatie van werken en studeren kunnen maken.Ik heb er even bij gezeten en na 5 minuten had ik het gevoel gewoon in een Nederlands bedrijf te zitten. Het is geweldig om te zien hoe een jong management (de directeur is 30 jaar) de zaak zo weet te organiseren.

Naast dit bedrijfsbezoek hebben we woensdag ook nog een paar beleefdheidsbezoeken afgelegd. Bij de minister van onderwijs, de heer Wolf, en bij de districtscommissaris van Paramaribo, de heer Strijk. Suriname kent geen gemeenten en is bezig voorzichtig meer aan de districten over te laten. Dat is een ingewikkeld proces, natuurlijk ook omdat het aantal inwoners niet heel groot is.

Familie in Almere
Een ding is me deze week opgevallen: ik ben werkelijk vrijwel geen Surinamer tegengekomen die geen familie heeft in Almere en mij is opgevallen dat al die Surinamers onze stad beter kennen dan menig Nederlander. Het is toch een vreemde ervaring in een ander land voortdurend te worden aangesproken met goedemorgen of goedemiddag burgemeester, mijn zus, broer, oom, tante, vader of moeder woont in Almere. Het maakt in elk geval dat ik bijna het gevoel heb hier al veel vaker te zijn geweest.

Vanmiddag naar de generale repetitie van Culture Shock en morgen de grote dag van de uitvoering.

Op bezoek in Suriname

Sinds dinsdag ben ik in Suriname. Het doel van de reis is om Culture Shock (en de stichting Twisted die het geheel bedacht heeft) te ondersteunen. Twisted is tot stand gekomen toen Rene Kempenaar nog leefde. Valerie Mak, een jonge Almeerse dame, heeft na zijn overlijden besloten ermee door te gaan. In feite hebben zij als doel de methodiek van Culture Shock en Budo, die door Rene zijn ontwikkeld, verder te brengen.

In Paramaribo heeft Valerie de afgelopen maanden ca 13 jonge mensen uit achterstandswijken geselecteerd die hard getraind hebben. Inmiddels zijn uit Nederland 17 leden van Culture Shock gearriveerd. Ze zijn nu een theatershow in elkaar aan het zetten bestaande uit inbreng van beide kanten. Ze hebben al verschillende workshops en demo's gedaan op een aantal scholen en a.s. zondag is de grote dag. Dan vindt er een groot optreden plaats in het CCS, een grote zaal waar we natuurlijk hopen dat veel mensen naar komen kijken.

Naast Culture Shock heb ik inmiddels een aantal bezoeken gebracht; Aan een geweldig instituut dat jonge en inmiddels ook oudere mensen met een ernstige verstandelijke handicap opvangt en volstrekt afhankelijk is van private donaties. Aan de lokale muziekschool, waar Jorgen een belangrijke rol heeft gespeeld bij de oprichting en gisteren via zijn stichting Piet weer een groot aantal instrumenten ter beschikking heeft gesteld.

Het is een echte muziekschool die zeer laagdrempelig is en dus ook niet alleen kinderen van welgestelde ouders bereikt. En tenslotte ben ik gisteren nog op bezoek geweest bij de lokale kunstacademie, of eigenlijk brede kunstopleiding. Een geweldig instituut waar de Rietveldacademie veel aan bijdraagt door docenten regelmatig gedurende korte periodes in te zetten.

Ik vind het heel bijzonder te zien dat hier nieuwe samenwerkingsvormen zijn gevonden. Vaak zijn gemeenten, zoals Amsterdam, Den Haag en Enkhuizen wel betrokken, maar het gebeurt via particuliere organisaties zoals scholen of instellingen.

Gisteravond had de ambassadeur een receptie georganiseerd, waar een groep mensen uit de cultuur en het zakenleven waren. Het is erg interessant te zien dat hier verschillende remigranten tussen zaten. Mensen die dikwijl met best veel ingewikkelde beslissingen toch besloten hebben hier weer een plek te vinden. Mensen ook die vaak heel bevlogen hun werk voor de Surinaamse samenleving doen.

Vandaag gaan we o.m. naar Unamic, een geweldig Almeers bedrijf, dat een groot callcenter hier in Paramaribo heeft.

Ik kom er op terug.

28 juli: Jeugdspelen Rendsburg

Vanavond zijn de jeugdspelen in Rendsburg begonnen. Jongeren uit Vierzon (Frankrijk), Kristianstad (Zweden), Lancaster (Groot Brittannië), Haapsalu (Estland), Rendsburg (Duitsland) en nog een aantal andere Europese steden en niet te vergeten Almere, sporten en musiceren met elkaar.

Ik was blij verheugd dat onze jongeren bij de openingsceremonie het Nederlands volkslied uit volle borst meezongen en daarna hebben we natuurlijk 'Holland' en drie keer klappen gedaan.

Morgen en overmorgen gaan we alle sporten bekijken, donderdag gaan we weer naar huis. De jongelui blijven tot het weekeinde. Het is leuk te zien dat ze na 1 dag al met elkaar communiceren. De begeleiding is perfect. Allemaal bekende vrijwilligers die de jongens en meisjes top begeleiden.

Een mooie afsluiting van de vakantie met fantastisch weer.

Zondag 13 juli: Lekker niks

Ik ben net vertrokken uit Nederland. We zitten in Rotenburg op een terras, de zon schijnt. Deze keer wordt het een vakantie dichtbij. Het oosten van Duitsland en Zuid-Zweden, eindigend in Rendsburg, waar de Jeugdspelen straks gehouden zullen worden.

Afgelopen vrijdag was het plan om met de waterpolitie alle 'natte plekken' van Almere te bekijken waar de politie surveilleert. Het was echter helemaal geen technisch weer en het regende zo hard dat we dit werkbezoek gecancelled hebben. Dat doen we dus na de vakantie.

Maar de komende weken: even geen weblog, geen gedoe, geen telefoontjes en ik probeer de Blackberry ook te weerstaan. Gewoon lekker niks. Lezen, wandelen een beetje golfen en hopelijk een beetje weer!

Vrijdag 4 juli: Topsporthal

Gisteren vond in de topsporthal een wel heel bijzonder evenement plaats. De Olympische en de Paralympische ploegen werden overgedragen van NOC/NSF aan de respectieve captains. Ruim 300 sporters en hun familie waren erbij. De kleding werd geshowd, alle TV zenders, incl. Onze eigen Omroep Flevoland hebben het gefilmd. Het was geweldig en weer een geweldige promotie van de stad. Niemand kan nog geloven dat de hal over een paar jaar gewoon in een wijk staat.

De topsporthal is in mijn ogen een geweldige aanwinst voor de stad.
Overigens ben ik vanmorgen de stad in geweest met Max Westerman, die 30 jaar buiten Nederland heeft gewoond. Ik vertel verder niks, maar eind september komt daar een geweldig leuke serie TV programma's van.

Donderdag 12 juni: City Diplomacy

Deze week vindt in Den Haag een conferentie plaats over 'City Diplomacy'. Een conferentie waar gemeenten uit de hele wereld met elkaar spreken over de rollen die zij kunnen spelen bij het oplossen van conflicten en de wederopbouw na conflicten.

Ikzelf ben zeer intensief betrokken bij het M.A.P. initiatief, waar ik voorzitter van ben, vanuit mijn functie als voorzitter van de VNG. Dit initiatief komt van lokale organisaties van gemeenten uit Israel en de Palestijnse gebieden. Een heel broos concept, waarbij projecten door hun geinitieerd kunnen worden waar beide partijen aan werken en die natuurlijk vaak vooral ten goede komen van de Palestijnse gemeenten, gezien hun financieel-economische situatie.

Voortdurend borrelt het grote politieke conflict natuurlijk ook in onze gesprekken op, maar aangezien de oplossing van het grote probleem niet in handen is van gemeentebestuurders, proberen we met bottom-up projecten Palestijnen en Israeli's met elkaar aan het werk, en dus ook aan het praten te krijgen en zo ook begrip voor elkaar te kweken.

Dat betekent dat MAP neutraal moet zijn, om bij beide partijen voldoende vertrouwen te krijgen dat het zonder voorkeur wordt uitgevoerd.

Het zijn kleine druppeltjes op een vreselijk gloeiende plaat, maar in ieder geval leidt het weer tot communicatie tussen mensen die elkaar niet begrijpen, al spreken ze dezelfde taal.

Donderdag 5 juni: VNG-congres

De afgelopen dagen vond het VNG congres plaats. Voor mij extra spannend nu ik sinds januari voorzitter ben van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.

Deze keer was het in 's Hertogenbosch, in de Brabanthallen. Het is een heel groot congres waar dit jaar meer dan 3500 mensen aan deelnamen. Raadsleden, wethouders, burgemeesters, gemeentescretarissen en griffiers congresseren en bespreken onderwerpen. Natuurlijk is het ook een belangrijke ontmoetingsplek. De premier was er, de minister en de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en veel ambtenaren uit het Haagse.

Het was zowel inhoudelijkals qua organisatie heel goed. Het avondprogramma was gebaseerd op het thema van Jeroen Bosch. Volgend jaar vindt het congres plaats in Flevoland. Ik vind het erg leuk dat we het als 6 gemeenten samen hebben aangeboden. De vergadering gaat plaatsvinden in het topsportcentrum en de andere aktiviteiten, workshops en excursies door de hele polder. Het wordt een hele kluif maar ik vind het fantastisch!

Woensdag 28 mei: Meer vrouwen naar de top

Vanmiddag was ik bij bijeenkomst Talent naar de Top in de Passenger Terminal in Amsterdam, georganiseerd door TopBrainstorm. Samen met vertegenwoordigers uit toonaangevende organisaties uit het bedrijfsleven, overheid en non-profit sector hebben we ‘het Charter’ ondertekend ten overstaan van HKH Prinses Máxima.

In het Charter staan kant-en-klare voorstellen voor aanvullende maatregelen om de doorstroming van vrouwen naar topfuncties in Nederland te bevorderen. Want slechts 7% van de topfuncties in Nederland wordt bekleed door vrouwen, terwijl 51% van de afgestudeerden aan HBO of WO vrouw is. Vergeleken met andere landen is de doorstroming van vrouwen naar topfuncties in Nederland relatief laag. Het blijkt dat vooral in de leeftijd tussen 35-40 jaar het in Nederland moeilijk om vrouwen vast te houden en naar hogere posities te laten doorstromen.

Volgens TopBrainstorm is gezien de krapte op de arbeidsmarkt en toekomstige vergrijzing het niet houdbaar om het grote potentieel van vrouwen onbenut te laten. Daarnaast presteren organisaties met vrouwen in het topmanagement beter dan organisaties zonder vrouwen in de top. Diverse bedrijven zijn meer innovatief en creatief en kennen een betere governance plus hogere bedrijfsresultaten. Dit zijn geen nieuwe inzichten. Ook is er de laatste jaren al uitgebreid geëxperimenteerd met maatregelen om deze uitstroom aan te pakken. Dit heeft echter nog niet geleid tot het gewenste resultaat: meer vrouwen naar de top!

Daarom werden vanmiddag de krachten gebundeld in het Charter. Het college van burgemeester en wethouders is in Almere evenwichtiger verdeeld. Van de vier wethouders zijn er twee vrouw: Martine Visser en Johanna Haanstra. En de nieuwe gemeentesecretaris begint op 1 juli aan haar klus. Er is nog veel werk aan de winkel, langzaam maar zeker komen we er wel.

Donderdag 22 mei: Er zijn van die dagen

Gisteren hadden we onze maandelijkse vergadering van het regionaal college en het veiligheidsbestuur. Gemakshalve doen we dat achter elkaar, omdat beide uit de burgemeesters van de regiobestaan, waarbij bij het regionaal college ook de officier van justitie lid is.

Belangrijke vergaderingen die gaan over het beheer en het beleid in de regio op het terrein van de veiligheid. Ons politiekorps wordt op dit moment gevisiteerd en dat is natuurlijk spannend. In elk geval wil ik nog wel even kwijt dat wij grote problemen hebben met het vervullen van de politievacatures omdat de krimpkorpsen niet hoeven te krimpen. Vervolgens ben ik kort bij een congres in onze schouwburg geweest waar UWV, CWI, gemeenten en allerlei andere organisaties met elkaar gepraat hebben over de optimalisering van de dienstverlening aan onze burgers. Helemaal mijn onderwerp. Ik was erg blij dat onze staatssecretaris Ahmed Aboutaleb er ook was. Die was overigens in de pauze de markt opgelopen en vond het enig herkend te worden en te praten met enthousiaste Almeerders.

Via de maandelijkse naturalisatieceremonie die ik altijd zeer inspirerend vind (deze maand 33) eindigde mijn dag bij de portiers en horecaondernemers van met name het stadscentrum, waar we over het deurbeleid en het gedrag van klanten hebben gesproken. Ik snap heel goed dat het moeilijk werk is en dat sommige klanten zich meer dan schandalig gedragen. Toch moet er op gelet worden dat er niet gediscrimineerd wordt. Lastig voor de portiers omdat alle klanten die terecht worden geweigerd omdat ze niet aan de huisregels voldoen natuurlijk ook roepen dat ze gediscrimineerd worden. De enige oplossing is echte transparantie. We zijn met Rosa goed op weg en sommige ondernemers zijn er ook echt enthousiast over. Nu de anderen nog en dan kunnen we wellicht weer een nieuwe stap doen.

Maandag 5 mei: Dienstreis

Vandaag heb ik een vergadering van de CEMR in Reykjavik. Dit is de organisatie van gemeenten in Europa. Zij houden zich bezig met kennisuitwisseling en belangenbehartiging bijvoorbeeld in de richting van de Europese Unie.

Normaal zou ik gisteravond zijn aangekomen en morgenochtend weer vertrekken. Dit laatste blijft zo, maar vanwege de vrije dagen heb ik er een weekend (vanzelfsprekend op eigen kosten) aan vast geknoopt. Terwijl ik hier ben, hoor ik dat RTL een uitzending heeft gewijd aan het 'schandalige gereis' van raadsleden. En naar ik begrepen heb vond een SP kamerlid dat gemeenten maar toestemming aan provincies zouden moeten vragen. Ik heb grote moeite met dit soort generaliserende uitzendingen. Onze raadsleden reizen slechts als er iets te leren valt.

Denk aan het laatste bezoek aan Milton Keynes, waar zeer hard gewerkt is om te zien wat wij kunnen leren van hun beleid. En toestemming vragen aan provincies is helemaal mal. Het moet gewoon transparant zijn, zodat verantwoording kan worden afgelegd aan de kiezers. Overigens denk ik dat het voor heel veel raadsleden goed zou zijn eens over de eigen grenzen heen te kijken. Soms om tot de ontdekking te komen dat de eigen situatie misschien minder beroerd is dan men denkt, soms om iets te leren wat een ander bedacht heeft. Hopelijk leidt dit niet weer tot een eindeloos debat op een niveau dat zich hier niet mee zou moeten willen bemoeien, te weten de Tweede Kamer. Zij gaan toch echt alleen over hun eigen reizen.

Dinsdag 29 april: Aangifte

Het is al weer een tijdje geleden dat ik actief was op de weblog. Er is veel gebeurd, ik ben ziek geweest, een nare griep. De voorjaarsnota is behandeld en wethouder Smeeman heeft afscheid genomen.

Dit afscheid heeft nog een nare nasleep gekregen. Smeeman ontving vlak voor zijn vertrek een dreigbrief. Hij heeft direct een kort geding tegen de afzender aangespannen. Na de zitting heeft de afzender ‘en passant’ mij ook bedreigd! Ik vind dit echt te zot voor woorden. Meneer ontvangt nul op het rekest met betrekking tot de koop van kavel en meteen wordt er dreigende taal uitgeslagen! Maar zo werkt het niet. Net alsof een burgemeester zich persoonlijk met dit soort zaken bemoeit.

Het nare van dit alles is, dat meneer wel een podium heeft waarop hij dit allemaal voor het voetlicht kan brengen. Natuurlijk is de pers spreekwoordelijk ‘de waakhond van de democratie’, maar wel met een eigen verantwoordelijkheid! Op de regionale omroep, regionale en landelijke kranten heeft meneer uitgebreid zijn zegje gedaan. Hoge bomen vangen veel wind, dat ben ik me terdege bewust. Maar dat iedereen zijn grieven publiekelijk op de persoon kan spuien, vind ik moeilijk. Henk Smeeman zei het erg treffend toen hij zijn vertrek aankondigden: “Een olifantshuid hoort erbij, maar door slijtage is de mijne erg dun geworden.” Ik pik dit niet en heb daarom aangifte bij de politie gedaan!

Woensdag 16 april: Powerstage van de Jonge Ambtenaar van het Jaar

Wassila Hachchi, vorig jaar verkozen tot 'Jonge Ambtenaar van het Jaar', won als prijs onder andere een powerstage, dat wil zeggen een dag stagelopen met een aantal bestuurders. In dit geval met mij.

In het dagelijks leven werkt ze op het ministerie van Economische Zaken. Het leek me aardig om voor de afwisseling u een andere blik op het burgemeesterschap te geven. Hieronder haar verslag van de dag:

Maandagavond 14 april, het is 21.30 uur en ik zit in de trein op weg naar huis. Mijn vertrekstation: Almere. Ik heb mijn tweede powerstage er alweer opzitten en dat vind ik echt jammer. Waarom ik het jammer vind? In de trein ga ik in gedachten terug naar het begin van deze dag…..Vanuit Breda ben ik vroeg vertrokken, want de treinreis vanuit Breda naar Almere duurt maar liefst twee uur. In de trein probeerde ik me alvast voor te stellen wat me vandaag te wachten staat. Ik ga namelijk een dag meedraaien met de burgemeester van Almere! En niet met zomaar een burgemeester: Annemarie Jorritsma-Lebbink. Uiteraard “kende” ik mevrouw Jorritsma, zoals heel Nederland haar kent. Ze is een politica die inmiddels haar sporen verdiend heeft in verschillende top-functies bij de overheid. Waar ik nog het meest enthousiast over was, was toch wel onze gemeenschappelijke affiniteit, namelijk het ministerie van Economische Zaken (EZ). Mevrouw Jorrtisma is van 1998 tot 2002 minister geweest van mijn departement. Dat voelde meteen al vertrouwd en ook omdat enkele collega’s bij EZ me al toevertrouwden dat het zeker een geslaagde powerstage zou worden als ik met “Annemarie” zou meelopen.

Nou ben ik zelf slechts één keer eerder in Almere geweest. De verschillende en unieke woonprojecten die daar uitgevoerd worden, trokken vorig jaar mijn nieuwsgierigheid om toch eens een bezoekje te brengen aan de snelst groeiende stad van ons land. Eenmaal aangekomen in het stadhuis van Almere was het dan zover. Mevrouw Jorritsma ontving me hartelijk en ik begreep meteen wat mijn collega’s bij EZ bedoelden. Ze was heel relaxt en een uitstekende gastvrouw voor haar nieuwe en vooral tijdelijke stagaire. Ik werd dan ook meteen meegenomen in haar planning van de dag.

De dag stond in het teken van openbare orde en veiligheid. Het was buitengewoon interessant om van zo dichtbij mee te maken hoe de burgemeester haar stad “ leidt”. Verschillende vergaderingen vonden plaats met onder andere leidinggevenden bij het KLPD, de hoofdofficier van justitie van de regio Flevoland, gemeenteambtenaren voor veiligheidsbeleid en contactpersonen bij het openbaar ministerie. Juist doordat de hele dag één thema aan bod kwam, heb ik goed alles kunnen volgen en het totaal plaatje gekregen wat betreft openbare orde en veiligheid in Almere. Ik kreeg ook genoeg ruimte en mogelijkheden om vragen te stellen en betrokken te blijven bij wat er besproken werd. Wat me erg op viel is dat mevrouw Jorritsma een professionele leider is, ze is goed op de hoogte van wat er in haar stad speelt en ook de inhoudelijke onderwerpen weet ze bondig en sterk te doorgronden. Uiteraard met de goede ondersteuning van haar ambtenaren. Erg interessant om op het niveau van een gemeente de overheid aan het werk te zien. Voor mij heel leerzaam en bovendien zie je dat bij een gemeente de burger echt veel dichterbij staat. Alle problemen en situaties die besproken worden hebben betrekking op de mensen die ik vanuit de kamer van de burgemeester - met overigens een schitterend uitzicht over de stad - zo nu en dan voorbij heb zien fietsen, wandelen en rijden.

Ik begrijp ambtenaren die met passie kiezen voor werken bij een gemeente, dat deed ik al, maar dat doe ik nu nog beter! Wat ik erg grappig vond is dat mevrouw Jorritsma gebeld werd op haar mobiel en voordat ze opnam zei ze "O, dat is mijn grote liefde". Ik dacht nog dat zal haar man vast zijn, ik begreep het niet zo goed. Maar dit bleek een van haar inwoners te zijn, namelijk Ali B. Hij nodigde haar uit voor opnames van zijn nieuwe programma. A.s. vrijdagavond 18 april om 23.15 op NPS wordt deze uitgezonden. Deze aflevering met mevrouw Jorritsma als gast ga ik zeker kijken!

Zondag 13 april: Controle

Zaterdagavond ben ik even gaan kijken bij de grote controle die in de stad plaatsvond. Politie, douane, Rijksdienst Wegverkeer, gemeentelijke belastingdienst, rijks belastingdienst, douane en de Inspectie voor het wegverkeer voerden gezamenlijk een grote actie uit.

Mooi is dat door de nieuwe techniek slechts diegenen aangehouden worden waar vermoedelijk iets mee aan de hand is. Dat varieert van niet betaalde hondenbelasting tot niet uitgezeten gevangenisstraf. In het uurtje dat ik mee heb gekeken werden toch wel een suk of 50 auto's gecontroleerd en bij allemaal was dus echt iets mis. Verrassend was natuurlijk ook dat, als je als keurige burger gewoon door mocht rijden, een paar honderd meter verder een alcoholcontrole plaatsvond. Daarnaast werd op het station gecontroleerd op treinkaartjes en identiteit en tenslotte werd ook de horeca gecontroleerd.

Hoewel de uitslag nog niet bekend is ben ik toch wel geschrokken van de hoeveelheid overtredingen die in korte tijd langskwamen. Gelukkig droegen de meeste 'slachtoffers' hun aanhouding rustig, maar zelfs in die korte tijd heb ik een paar mensen zich zeer zien misdragen tegenover de politie. Onaanvaardbaar vind ik dat. Je merkt overigens dat de agenten het redelijk laconiek opvatten. Dat is goed voor hun eigen welzijn, maar het blijft wat mij betreft een groot probleem wat een stevige aanpak behoeft. Wie klachten heeft over overheidsdienaars dient maar een klacht in en dan kun je in het ultieme geval naar de rechter. Ik hoop dat een dergelijke controle effect heeft en ik hoop dat we hem snel weer herhalen!

Vrijdag 11 april 2008: Werkbezoek

Vanmorgen heb ik een werkbezoek aan Danswijk en Waterwijk gebracht. We zijn gestart in het Salsapand, een wijkwinkel(tje), wat betekent dat hier de politie, de veiligheidsmanager en andere mensen die bij de wijk betrokken zijn elkaar ontmoeten en problemen en vooral oplossingen daarvoor bespreken.

Aanwezig waren Ben en Marie, twee zeer toegewijde toezichthouders, die in meerdere wijken overzicht houden, vooral op hangjongeren. Dit in samenwerking met de politie.

Binnenkort gaat op initiatief van enkele actieve inwoners hier een Buurtpreventieproject van start, waarbij ze buurtbewoners helpen hun eigen veiligheid te vergroten onder meer door ze te wijzen op inbraakpreventie enz. Vervolgens heeft de directeur van De Zevensprong ons iets verteld over de plek die de school in de wijk inneemt. Goed te horen dat het schoolplein door de hele buurt gebruikt wordt. Maar hij vertelde ook zijn zorg over sommige jonge kinderen die wel erg aan hun lot worden overgelaten, waardoor ze op zeer jonge leeftijd al meer dan kattenkwaad uithalen.

Na een fietstochtje richting Waterwijk naar De Waterhoek, waar de kinderen een anti-vandalismeproject hebben gedaan. Ik heb ze nog maar eens verteld dat elke euro die we moeten besteden aan reparatie van stukke dingen niet uitgegeven kan worden aan bijvoorbeeld speeltoestellen.

De ochtend werd afgesloten met een lunch in Wijkcentrum De Draaikolk. Een welbestede ochtend waarbij me opvalt dat politie, jongerenwerkers, toezichthouders, onderwijs en gemeente elkaar steeds beter weten te vinden. Maar er moet nog steeds heel veel gebeuren voor alles echt goed gaat.

Maandag 7 april 2008: Zomaar een weekend?

Als er in een weekend een ding is volgen er altijd meer. Zaterdagochtend had ik mijn kadervergadering van Schuttevaer. Een bijeenkomst waar de bestuurders van al onze afdelingen in Nederland bij elkaar komen.

Schippers hebben elkaar altijd veel te vertellen en wij bespreken dan allerlei nautische problemen. Het aardige is dat afdelingen meldingen doen van dingen die in een ander deel van het land spelen. Tijdens deze vergadering reageert dan de afdeling waar zo'n probleem speelt en of ze daar met de waterwegbeheerder over spreken enz. Ik ben altijd onder de indruk van de grote betrokkenheid van al deze mensen en ze zijn er vrijwel altijd allemaal.

De middag heb ik in de sporthal Stedenwijk samen met Hans Dijkstal en Winston Post de nationale sportweek afgesloten. Hier werd een balsportdag georganiseerd en wij hebben twee korfballers, een voetballer en een basketballer gejureerd. Timothy, de basketballer won met een geweldige show.

's Avonds naar het RonaldMcDonald gala, omdat ik voorzitter ben van het RMDkinderhuis en kinderstad bij het VUziekenhuis. Daar traden de Beach Boys op. Geweldig, ik kende bijna alle liedjes nog.

Zondagochtend half negen vervolgens de LG Ralley op de Esplanade weggeschoten. Heel mooi initiatief. De rijders hebben voor het eerst gelogeerd in het Apollo hotel, het nieuwe hotel in het stadshart. Fijn dat dit nu kan. Vervolgens heb ik meegezongen in de finale van de musical ter ere van het 10 jarig bestaan van Faust theaterschool, zowel 's middags als 's avonds in een uitverkochte grote zaal van de schouwburg.

Tussendoor heb ik de knuffelschuur bij de kinderboerderij van Triade in Kruidenwijk geopend. Wat een prachtige instelling. Hier snijdt het mes minstens aan twee kanten. Prachtig voor alle Almeerse kinderen en een mooie werkplek voor een aantal mensen met een handicap, terwijl er ook nog paardgereden kan worden door kinderen met een zorgindicatie.Het was een druk weekend vol met interessante activiteiten.

Maandag 31 maart 2008: Tafelen

Eens in de zoveel tijd nodig ik een groep mensen bij mij thuis uit om ‘met de benen op tafel’ te praten over Almere.

Zo heb ik eerder een groep architecten, jonge ict-ers, en mensen uit het bedrijfsleven ontvangen. Gisteravond schoven vertegenwoordigers van de landelijke media aan tafel. Het thema was: ‘Het imago van Almere’. Onder het genot van een heerlijke maaltijd vond het gesprek plaats. Journalisten zijn kritisch en daar gaat het mij ook om. Laat ons maar zien waar onze boodschap niet helder is en waar we dus niet of verkeerd begrepen worden. Is de stad bij hen wel voldoende bekend?

Interessant was ook dat Toine Heijmans van de Volkskrant zelf geschrokken was van de impact van de verkiezing tot lelijkste stad van Nederland. Door de Volkskrant positief opgepakt, omdat het bepaald niet serieus bedoeld was, maar vervolgens door andere media slechts als serieus bericht weergegeven. Erkend werd ook dat Almere kwetsbaarder is dan andere steden door de enorme dynamiek en snelheid van veranderingen. De kritische opmerkingen zetten ons terecht aan het denken en waar het mes liefst aan twee kanten moet snijden, denk ik dat een aantal vertegenwoordigers van de media ook weer een actueel beeld van Almere hebben gekregen.

Zaterdag 29 maart 2008: Fitna

Ik was donderdag en vrijdag met het bestuur van de VNG in Brussel. We hebben een brainstormsessie gecombineerd met een kijkje in de keuken van onze belangenbehartiging.

Donderdagavond kwam plotseling het bericht door dat Fitna op het internet stond. In Brussel betekende dat, dat ik mijn blackberry en telefoon bij de hand had en regelmatig op de hoogte werd gesteld over de inhoud en de reacties. Tussendoor was niemand in mijn omgeving met het onderwerp bezig. Dan kom je op vrijdag de grens weer over en direct hoor je op de radio, terwijl iedereen zegt dat het 'niets voorstelt' 'reuze meevalt' enz. enz. niets anders dan gesprekken over deze film. En dat blijft maar doorgaan.

Vrijdagmiddag heb ik een gesprek gevoerd met vertegenwoordigers van islamitische organisaties in onze stad. Conclusie: ze voelen zich niet beledigd of aangesproken door de film. Ze vinden het wel een vreselijke film. Vooral omdat hij niet getuigt van grote kennis van de islam, zoals deze door Nederlandse islamieten beleefd wordt. Algemeen vindt men, los van de film van Wilders, dat te weinig andere Almeerders iets weten over de Islam. Daar moeten ze dus iets aan doen. En als wij daar als gemeente een duwtje aan kunnen geven ben ik daar ook graag toe bereid. En ik weet zeker de overige collegeleden ook. Ik heb nu wel genoeg gehoord, gezien en gelezen over dit onderwerp. Hopelijk staat er morgen weer ander nieuws in de krant.

Vrijdag 28 maart 2008: Nieuwe bestemming

Het voormalig asielzoekerscentrum heeft vanaf afgelopen woensdag een nieuwe functie en een nieuwe naam: Biathlon Woonpark.

Dit park biedt mensen nu een tijdelijk thuis. Een korte voorgeschiedenis: in 2005 kreeg ik een telefoontje van mevrouw Albayrak-Temur (algemeen directeur van het COA). Ze vertelde mij dat het asielzoekerscentrum uit Almere weg zou gaan. Misschien was het een idee om dit waardevolle stukje vastgoed te behouden voor de Almeerse woningmarkt? Samen met COA en Almeerse woningcorporaties is dit opgepakt.

Eind 2005 gaf de Almeerse gemeenteraad haar goedkeuring aan het plan van aanpak voor het Biathlon Woonpark. In dit plan van aanpak werd voorgesteld om het voormalige asielzoekerscentrum te “verbouwen” tot het Biathlon Woonpark. Een plek om tijdelijk te kunnen wonen, werken en leren voor verschillende doelgroepen. Het Biathlon Woonpark levert met het tijdelijke gebruik een bijdrage aan het oplossen van het te kort aan starterswoningen in Almere. Ook het tekort aan huisvesting voor maatschappelijke opvang met de bijbehorende begeleiding wordt in dit woonpark voor een deel opgelost.

Dinsdag 25 maart 2008: Op bezoek

Vanmiddag, tussen de bedrijven door, ben ik op bezoek geweest bij de familie Van Beest in Almere Haven die vandaag 60 jaar getrouwd zijn.

Geweldig kwieke mensen, die nog met beide benen in de maatschappij staan. Ze doen aan volksdansen, stijldansen en mijnheer van Been maakt allerlei houten figuren, van zwanen tot giraffes, maar ook meer kunstzinnige uitingen. Ik probeer altijd de bruidsparen zelf te bezoeken, omdat het mij ook veel oplevert. Ik hoor altijd wat er bij de mensen leeft en natuurlijk zijn dikwijls ook de kinderen en kleinkinderen aanwezig.

Soms merk je dat mensen je boodschappen mee willen geven. Vandaag werd me tussen de regels door nog even gemeld dat het bruidspaar niet blij was met de sluiting van hun buurthuis een paar jaar geleden. Soms gaat het heel expliciet en willen mensen graag uitleg over beleidsbeslissingen. Prima zou ik zeggen. Ik merk overigens wel dat we een grote stad worden. Inmiddels moeten af en toe ook de loco-burgemeesters bezoekjes afleggen, zoveel 60 of meer jarige huwelijken hebben we al. Maar ook zij horen al die interessante wijkberichten graag. Tenslotte denk ik soms wel: ik hoop dat ik ook op die manier oud mag worden.

Maandag 17 maart 2008: Zakenvrouw

Ik ben voorzitter van de jury die de zakenvrouw van het jaar kiest. Deze jury bestaat uit Corine Wortman, lid van het Europees Parlement voor het CDA, Bernard Wientjes de voorzitter van VNO-NCW, Loek Hermans voorzitter MKB Nederland en ikzelf. Daarnaast is Willem Kool, hoofdredacteur van het Stan Huygens journaal in de Telegraaf adviseur van de jury.

Ieder jaar is het weer spannend of een goede kandidaat gevonden kan worden. Het was dit jaar ook allemaal weer erg laat voor er serieuze kandidaten op tafel kwamen, maar uiteindelijk waren er 58 inzendingen, waarvan 13 echt serieus en bleven er naar de mening van de jury 4 echt benoembare kandidaten over. Het moet altijd gaan over vrouwen die eindverantwoordelijkheid dragen en liefst ook eigenaar of mede eigenaar zijn van het bedrijf. Bovendien moet het bedrijf en groeien en stabiel zijn. Nog nooit is een bedrijf van een zakenvrouw van het jaar, en de prijs bestaat al 27 jaar, failliet gegaan. Dat willen we graag zo houden.

Er zijn andere prijzen voor bedrijven waar het krijgen van de prijs bijna een garantie voor faillissement is. Dit jaar heeft de jury gekozen voor Francine Houben, directeur eigenaar van Mecanoo, een inmiddels wereldwijd opererend architectenbureau. Francine was stomverbaasd dat ze ook als zakenvrouw beschouwd wordt, terwijl ze zichzelf eigenlijk meer als kunstenaar beschouwt. Ik denk juist dat haar kracht is dat ze ondernemerschap en creativiteit combineert. Ze is absoluut het gezicht van het bedrijf en weet de zaken zo te organiseren dat het bedrijf groeit en ze toch haar creatieve ei kwijt kan. Ik ben er dan ook reuze trots op dat we zo'n kei hebben kunnen vinden.

Woensdag 27 februari 2008: Kwestie van smaak

Al enkele maanden kunnen lezers van de Volkskrant online kiezen wat de lelijkste plek in de wereld, en de lelijkste plek in Nederland is. In een soort van 'reisblog' heeft een redacteur in november een oproep gedaan, en vele lezers stuurden toen hun 'lelijkste plek' in.

En ja, Almere prijkt met stip in de top 5 van Nederlands' lelijkste plekken. Daarin geflankeerd door Nieuwegein, Den Helder, Eindhoven en Heerlen. Aanstaande zaterdag is in de Volkskrant te lezen of Almere inderdaad de 'allerlelijkste plek van Nederland' is. Wie gisteren -met dit druilerige weertype- naar buiten keek zou inderdaad tot die conclusie kunnen komen. Anderzijds, vandaag schijnt de zon zijn eerste lentestralen over Almere en laat onze stad zich weer van zijn beste kant zien. Het groen van de al ontluikende bomen straalt zacht van de takken af, krokussen, narcissen en vers gras langs de dreven, winkelend publiek met openvallende jassen op zoek naar lentekoopjes in het nieuwe stadshart.

Vandaag nog ontving ik een internationale jury van de ICI. Dit is een internationale club waar winkelcentra beoordeeld worden. Wij zijn samen met Lodz de finalisten om gekozen te worden tot beste grote winkelontwikkeling! Ik ben het wel eens met ene meneer van Hal, die op het Volkskrantblog schreef "Ik neem dan ook maar aan dat de mensen die, met of zonder nadere toelichting op Almere stemmen er niet wonen, of er sowieso nooit meer zijn geweest dan die ene keer dat men over de A6 naar het noorden des lands reed. "Ik wil niemand beïnvloeden, maar wie liever heeft dat Den Helder, Heerlen of Eindhoven met de twijfelachtige eer van 'lelijkste plek' gaat strijken... stemmen kan nog via Volkskrantreizen.nl tot en met vrijdag.

Zondag 24 februari 2008: Hoop in Tel Aviv

Een bijzonder weekend gehad. Na zaterdag op de Randstad weer even de skitechniek bij te hebben geschaafd ben ik samen met twee medewerkers van de VNG zaterdagavond op het vliegtuig naar Tel Aviv gestapt, waar we om half drie (lokale tijd) 's nachts aankwamen.

Gauw naar bed en zondagochtend om 11.00 uur een lange bespreking met Ulai, de Israëlische vereniging van gemeenten en Apla, die de Palestijnse gemeenten vertegenwoordigt. Op initiatief van deze organisaties heeft de VNG een organisatie opgezet MAP (municipal alliance for peace in the middle east) die initiatieven van samenwerking tussen Israëlische en Palestijnse gemeenten ondersteunt. UNDP faciliteert deze organisatie door enige financiële middelen en kantoorruimte ter beschikking te stellen. Natuurlijk zijn er allerlei problemen en dreigt het voortdurend uit elkaar te vallen. Toch was het gesprek wat mij betreft hoopgevend.

Via video was de burgemeester van Gaza, de heer Ramadan, aanwezig. Hij mag het gebied niet uit. Maar in de vergadering was de burgemeester van Hebron er wel bij. Van Israëlische zijde waren de burgemeester van Lehavim, de heer Levi en de heer Eldar burgemeester van Karmiel erbij. Natuurlijk allemaal bijgestaan door medewerkers. Opvallend was dat de bestuurders allemaal zeer tot samenwerking bereid waren maar dat gezocht moet worden naar methoden om nu ook tot uitvoering te komen. Aan het eind van de middag nog een korte rondrit door Oud-Jeruzalem gemaakt, om 20.00 uur naar bed en om 1.00 uur er weer uit om naar het vliegveld te gaan. In Tel Aviv dien je drie uur tevoren aanwezig te zijn, vanwege de security procedures. Deze keer ging het heel snel zodat je, je daarna twee uur zit te vervelen op het vliegveld. Genoeg tijd om even dit stukje te schrijven.

Donderdag 21 februari 2008: Conferentie

Deze week was in Lochem de zogenaamde Lochemconferentie. Een bijeenkomst voor burgemeesters, waar we onszelf laten bijscholen en ervaringen uitwisselen.

Deze keer ging het over veiligheid en stonden de instrumenten die de burgemeester daar bij heeft ter discussie. Vooral het huisverbod dat eraan komt riep veel op. Als de Eerste Kamer ermee instemt, kunnen burgemeesters straks in situaties van dreigend huiselijk geweld potentiële daders voor maximaal tien dagen uit huis plaatsen.

Allen vinden het instrument prima, maar er worden nogal wat vraagtekens gezet bij de rol die de burgemeester daarbij krijgt. Ik vind het ook lastig, maar weet dat in de pilotgemeentes de burgemeesters er goede ervaringen mee hebben opgedaan. Ik vermoed dat we hiermee soms kunnen voorkomen dat vrouwen en kinderen het huis uit moeten en in Blijf van mijn Lijfhuizen terechtkomen. Ik hoop dat dit doorgaat, want wellicht kunnen we dan soms ergere ellende voorkomen. Dit alles natuurlijk wel onder de conditie dat de hulpverlening ook direct begint. Het waren leerzame dagen.

Woensdag 20 februari 2008: Hoe meet je veiligheidsgegevens?

Laatst was er op het nieuws dat Almeerders de stad onveiliger vonden. Dit meldde misdaadkaart.nl.

Deze site zegt alle misdaden te tonen die door de politie via persberichten wordt verspreid. Via de site wordt ook onderzoek gedaan naar hoe bezoekers van de site de veiligheid in hun stad. Ik hecht niet veel waarde aan de gegevens op deze site en aan de uitkomsten van dergelijk onderzoek. Er zijn te veel toevallige factoren (wat komt in een persbericht en wat niet?) en incompleetheid (niet elke stad of korps verstrekt persberichten). Het onderzoek naar veiligheidsperceptie geeft willekeurige uitkomsten: het zijn alleen de bezoekers aan deze site die de vraag voorgelegd krijgen.

Ik vind het daarom ook erg jammer dat de media het bericht van misdaadkaart.nl zomaar overnemen. De onderzoeksgegevens en de manier waarop het onderzoek heeft plaats gevonden worden door de journalisten niet tegen het licht gehouden of gecheckt bij de gemeente of bij de politie. Dit soort ongefundeerde berichten dragen bij aan de onveiligheidsgevoelens van mensen. En dat vind ik erg jammer. Gemeente Almere haalt haar informatie uit politieregistraties en wijkpeilingen.

De Wijkpeiling is een gedegen onderzoek onder een grote steekproef Almeerders en schetst een betrouwbaar beeld van de veiligheidsperceptie van Almeerders. Uit de Wijkpeiling 2006 (de Wijkpeiling wordt niet elk jaar uitgevoerd) bleek dat 72% van de Almeerders zich (vrijwel) altijd veilig voelt in Almere, en 80% voelt zich (vrijwel) altijd veilig in de eigen buurt (de meest correcte formulering is: 28% voelt zich zelden of nooit onveilig in Almere en 20% voelt zich zelden of nooit onveilig in de eigen buurt). Wat betreft de politieregistraties: kijk eens op de website 'watdoetjegemeente' en dus op basis van CBS gegevens. En dan zie je dat Almere er niet zo slecht uitkomt met een waarde van 79,2 geregistreerde misdrijven per 1000 inwoners bij een gemiddelde van 106,2 per 1000 inwoners in de 100.000+ gemeenten.

Maandag 18 februari: Keurmerk

Afgelopen vrijdag hebben we samen met de winkeliersverenigingen van Buitenmere en Doemere, de Kamer van Koophandel, de politie, de brandweer, de NS, Rodamco, DTZ Zadelhoff, het Hoofdbedrijfsschap Detailhandel en de gemeente een convenant gesloten over de veiligheid in de winkelgebieden.

Vorig jaar was er al een intentieverklaring getekend, nu is alles uitgewerkt in een plan van aanpak waarbij ieder op dit terrein zijn eigen rol speelt. Natuurlijk geldt hier dat elke partij op zijn eigen terrein als eerste verantwoordelijk is. Zo zijn winkeliers zelf verantwoordelijk voor wat er in hun winkel gebeurt. Nu alle partijen de handen in een slaan is er meer mogelijk. Bijvoorbeeld: er worden cursussen aangeboden voor winkelpersoneel hoe om te gaan met winkeldiefstallen of overvallen. Overvallen zijn uiterst vervelend en leiden ook tot echte trauma's bij hen die het overkomt. Het HBD heeft daar een soort vliegend team van slachtofferhulp speciaal op winkelpersoneel gericht. Samen hebben we doelstellingen geformuleerd die er ook op gericht zijn dat mensen zich weer veiliger moeten gaan voelen in de winkelgebieden. Ik vind dit een mooi voorbeeld van samenwerking. En ik weet zeker dat veiligheid echt iets is waar ieder zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen om het vervolgens vooral samen voor elkaar te krijgen.

Gisteren ben ik een uurtje aanwezig geweest bij de finale van de Europese Kampioenschappen Badminton voor landenteams. De dames van Nederland zaten in de finale en speelden tegen Denemarken. Tot mijn niet geringe verbazing is Denemarken een echt badminton land, terwijl ik altijd dacht dat het vooral een Aziatische sport was. Er zijn veel heel sterke Indonesiërs, Koreanen, Chinezen enz. Maar helaas waren de Denen onze, overigens fantastisch spelende, dames te sterk af. Ik heb genoten van twee dames enkel wedstrijden, waar de ene op het nippertje verloren werd en de ander op het nippertje in een bloedstollende spannende wedstrijd gewonnen. Dat de uitkomst zilver was, lag bepaald niet aan de inzet. In oktober wordt wederom in onze topsporthal het Dutch Open gespeeld. Ik hoop dat veel Almeerders eens gaan kijken. Het is echt een geweldige kijksport.

Donderdag 14 februari 2008: China

Gisteren was er in Utrecht een bijeenkomst van bedrijfsleven, overheden en intermediaire organisaties over China.

Ik was gevraagd om uit te leggen hoe de strategie van de Amsterdamse regio is t.a.v. de economische betrekkingen met deze enorme economie, die inmiddels van grotere omvang is dan de Duitse. En als de groei zo doorzet dan haalt China ons allen binnen een paar jaar in. Belangrijk is dat we erbij zijn en proberen Chinese bedrijven die Europees gaan te verleiden zich in onze regio te vestigen. Wat mij betreft natuurlijk graag in Almere maar belangrijker nog is de keuze voor onze regio ipv de Londense, of de Berlijnse. In China moet je investeren in relaties.

Eenmalige dingen leveren niets op. Het gaat te ver om alles hier uit te leggen, maar ik ben er reuzetrots op dat we het zo fundamenteel aanpakken. China is wat mij betreft bij een goede aanpak dan ook geen bedreiging maar een enorme kans. Maar dan wel alleen als we er keihard aan werken. En vervolgens heb ik het restaurant bij de Toonladder, de Concertmeester, geopend. Dit is geen gewoon restaurant maar een samenwerking met het ROC. Jongens en meisjes die de horecaopleidingen volgen doen hier praktijkervaring op in een niet schoolse omgeving. En dan snijdt het mes aan twee kanten. De bewoners van De Toonladder en ook de mensen uit de buurt hebben een leuk restaurant waar ze weer eens wat anders meemaken dan normaal en de studenten leren heel veel, met name van de omgang met 'gewone' mensen.

Zondag 10 februari: Er kan veel bereikt worden

Vrijdagmiddag benut ik af en toe om een werkbezoek aam een van onze stadsdelen te brengen. Afgelopen vrijdag was Stad West aan de beurt, waar Annelies Weijnen als veiligheidsmanager de scepter zwaait. Ze heeft me meegenomen naar een aantal hotspots in dit deel van ons Stadscentrum. We begonnen met een bezoekje aan Aquarius, een zmok (zeer moeilijk opvoedbare kinderen) school, waar een zeer bevlogen directeur, Kees Zijlstra, de leiding heeft. Fantastisch om te zien hoe men leerwegen voor deze kinderen ontwikkelt, waardoor ook zij hun talenten kunnen ontwikkelen. Meestal zijn het kinderen met niet heel grote cognitieve vaardigheden, dus Engels leren is wellicht teveel gevraagd. Maar vaak zijn ze reuze handig en kunnen zeer wel een technisch vak leren, mits dat niet al te theoretisch aangevlogen wordt. Ze hebben een fietsreparatieplaats, waar je je fiets ook kunt laten repareren, ze repareren auto's, er is een kapsalon en dit alles voor kinderen die nog heel jong zijn. Ik heb groot respect voor de docenten van deze school, dat heb ik ook voor leraren van gewone scholen, maar hier is het toch een slagje ingewikkelder. Des te bevredigender als men erin slaagt een jongere met succes af te leveren.

Vervolgens hebben we op een flink aantal plekken in de wijk gekeken waar soms nog hanggroepen zitten, zoals op de Alkmaargracht en het Wim Kanplein. Daar zijn de afgelopen periode aanpassingen gepleegd, waardoor de ergste overlast verdwenen is. Zo is bij een aantal onderdoorgangen een apparaat geplaatst dat fluit met een toontje dat alleen jongeren kunnen horen. Dat toontje is zo hinderlijk voor ze, dat ze wel moeten vertrekken. Helaas is dat nodig, omdat op sommige plekken wel erg veel overlast is. Natuurlijk mogen jongeren best ergens hangen, maar dan graag op plekken waar anderen er zo min mogelijk last van hebben. Het was een interessante middag en dan zie je dat er toch in elke wijk nog een hoop te doen is. Gelukkig zie ik ook dat als mensen de handen ineen slaan en samen met de mensen van het stadsdeel aan slag gaan dat er dan ook goede dingen bereikt kunnen worden.

Donderdag 7 februari: Drukte en griep

Het is een drukke week op het stadhuis.

Het is een drukke week op het stadhuis. Op maandag keken de raadsleden en journalisten de ritstaten in. Vervolgens kwamen we, helaas, wederom in het nieuws vanwege de woonkostenvergoeding van onze wethouder, waar overigens altijd zeer transparant over gecommuniceerd is. En dan blijkt dat de griep in het land heerst.

Dinsdagnacht werd ik zwetend en misselijk wakker. En ja hoor, het was mis. De rest van de nacht en de volgende ochtend was ik flink ziek en daarna natuurlijk hoofdpijn en moe. Dat betekende in plaats van meehelpen zaken voor te bereiden, gewoon in mijn bed liggen. Dat is eigenlijk niet mijn ding, maar soms zegt je lichaam gewoon: stop en heb je maar te gehoorzamen. Gelukkig gebeurde het dinsdag en niet vandaag, zodat ik vanavond gewoon de Politieke Markt kan bijwonen.

Donderdag 31 januari: Veilingmeester

Veilingmeester bij topsport Flevoland

Woensdag 30 januari: Anonieme brief

Wat is het toch vervelend als mensen anoniem brieven versturen, waarin allerlei verdachtmakingen worden vermeld. Ik vind het ook behoorlijk kwaadaardig, temeer omdat we (als gemeente Almere) een prima regeling hebben waar mensen misstanden kunnen melden en daarbij anoniem kunnen blijven. Deze regeling beschermt ook de aangesproken personen als blijkt dat er niets aan de hand is.

Hoe gaat dat nu met zo’n dienstauto? Mensen die me regelmatig zien, weten dat ik altijd met een enorme koffer op wieltjes de auto in stap, waarin mijn post en andere stukken zitten. Vorige week had ik zo'n dagje. ’s Morgens werd ik om half acht van huis opgehaald. Om 8.00 uur een ontbijtbijeenkomst bij Bakboord, waar het Turing Instituut zich presenteerde. Daarna via Amsterdam, waar ik een uurtje vergaderde met het Ronald McDonaldsbestuur, om door te gaan naar Utrecht voor een bijeenkomst van Binnenlandse Zaken. Ik nam deel aan de discussie als de burgemeester van Almere maar ook als voorzitter van de VNG. Onderweg post en telefoontjes. Dan snel terug naar Almere, op het stadhuis eten, om 18.00 uur vergaderen met het Presidium en daarna tot kwart voor tien Politieke Markt leiden.

Zo zijn veel dagen. Gelukkig niet elke dag zo lang, maar dikwijls wel ongeveer. Hard werken en vooral veel verschillende dingen doen geeft mij energie. Het is ook leuk om te zien dat de ene activiteit de andere ondersteunt. Zo heb ik dus vele petten. Sommige van deze nevenfuncties zijn gebonden aan mijn functie als burgemeester zoals portefeuillehouder ‘Brandweer’ van de veiligheidsregio. Andere nevenfuncties, zoals mijn voorzitterschap van Ronald McDonald VU Kinderstad of Koninklijke Schuttevaer, doe ik omdat ik het leuk vind. De ritten naar deze afspraken voor de niet ambtsgebonden nevenfuncties worden door de gemeente netjes in rekening gebracht bij de betreffende organisatie. Zo hebben we het met elkaar afgesproken en daar houden we ons aan.

Dinsdag 29 januari: Frans circus

40 jaar geleden kampeerde ik met mijn ouders en zusje in Frankrijk. In het dorp trad op 14 juli een circus op.

Twee mannen in een tijgerpak speelden eerst een tijger. Vervolgens kwamen dezelfde twee (althans dat vermoed ik) op in een olifantenpak. Tussendoor stond een mevrouw in een witte jurk voor een toverlantaarn met vlinderplaatjes en als ze haar armen op en neer deed leek het of de vlinders bewogen. Tenslotte kwamen weer die twee mannen nu in een paardenpak op. Wij lagen dubbel, want in Nederland had je prachtige circussen met echte dieren. Is het vreemd dat ik deze week regelmatig denk aan het bezoek aan dat Franse circus?

Maandag 28 januari: Niks hoeft

Gisteren had ik voor het eerst sinds lang een zondag waarop niks hoefde!

Dan denk je dus veel tijd te hebben. Bijpraten, luieren, en natuurlijk had ik in mijn hoofd een lijstje gemaakt met dingen die ik nog wilde doen. Post opruimen, was doen, mijn nieuwe laptop in gebruik nemen, foto's zetten op de memory card van het digitale fotolijstje. Natuurlijk een wandeling maken, even op de thee bij mijn moeder. Gisteravond viel ik doodmoe in mijn bed en dacht eerlijk gezegd dat het ook niet veel uitmaakt of ik nu moet werken of niet. Of ligt dat nu echt aan mezelf.

Vrijdag 25 januari: Maaltijden

Gisteravond tijdens de politieke markt bezocht ik een vergadering over de maaltijden voor raadsleden. Leden van onze gemeenteraad kunnen op donderdagavond voorafgaande aan de politieke markt gratis in het restaurant van het stadhuis eten.

De fractie Molina vindt dat niet terecht, en stelde voor dat raadsleden voortaan voor hun maaltijd en een drankje aan het einde van de vergadering moeten gaan betalen. Het merendeel van onze raadsleden doet het raadswerk naast een gewone baan, en heeft dus op donderdag nauwelijks de tijd om thuis te eten. De maaltijd maakt dan ook deel uit van de fractievergoeding.

Bovendien is die maaltijd een prima gelegenheid om informeel met elkaar van gedachten te wisselen, te netwerken zo u wilt. Het is ook geen haute cuisine, maar gewoon een goede, eenvoudige maaltijd waarbij een glas fris of water wordt geschonken. Door dit soort onderwerpen lijkt het voor iedereen buiten de raad nu net of de raadsleden zich maar lekker laten verwennen.

Ook lijkt het raadswerk voor buitenstaanders zo een weinig serieuze aangelegenheid, zeker als je de soms felle discussies aanhoorde. Terwijl er juist door de raad veel en buitengewoon belangrijk werk wordt verzet. Ik nodig u dan ook graag uit eens een politieke markt bij te wonen en met ons mee te kijken hoe onze stad echt bestuurd wordt, en hoe hard onze gemeenteraad daarvoor werkt. En uiteraard bent u welkom na afloop een drankje met ons mee te drinken.

Woensdag 23 januari: Ingewikkeld en interessant

Dit was weer een vroeg ochtendje. Om 8 uur was er een ontbijtbijeenkomst van het Turing Instituut Almere, een initiatief van Adriaan Tuijten.

Adriaan is de oprichter en eigenaar van Emotional Brains, een bedrijf in Almere waar heel slimme mensen systemen bedenken om diagnoses te kunnen stellen, een medisch bedrijf dus waar software ontwikkeld wordt.

Het TIA is bedoeld een instituut te zijn waar met kunstmatige intelligentie multidisciplinaire kennis zo bij elkaar gebracht moet gaan worden, dat artsen makkelijker diagnoses kunnen gaan stellen.

Razend ingewikkeld en bar interessant. Natuurlijk is financiering altijd lastig, maar ik ben ervan overtuigd dat dit een heel kansrijk concept is en dat het dus met die financiering ook goed gaat komen.

Dinsdag 22 januari: Goede buur

Ons college probeert regelmatig contact te houden met de 'buren' en in dat kader hebben we vandaag een werklunch gehad in Zeewolde.

Het college aldaar werkt gewoon hard door ondanks de lastige politieke situatie. En tussen Almere en Zeewolde is altijd veel te bespreken. Vandaag hebben we vooral gesproken hoe we met elkaar omgaan bij het ontwikkelen van een visie over het gebied dat tussen ons in ligt en hoe de verbanden zijn met de ontwikkelingen aan de westkant van Almere.

Gezamenlijk waren we van mening dat we vooral moeten proberen gezamenlijk scenario's te ontwikkelen die goed onderbouwd moeten zijn. De echte keuzes worden pas veel later gemaakt en aangezien uiteindelijk alles met alles te maken heeft: van Markermeer/IJsselmeer visie via Pampus en de bestaande stad naar de oostelijke ontwikkeling is een heel secuur proces van groot belang. Een goede buur is immers beter dan een verre vriend!

Maandag 21 januari: Vakantietijd

Heeft u uw vakantie al geboekt? Al gedacht aan lekker weg in Almere?

City marketing Almere is druk bezig met het organiseren van grote evenementen om het weer een memorabele zomer te laten worden, wat dacht u van het Almere Haven Festival, Music & Beer Festival en de Triathlon?

Het nieuwe stadshart is een écht visiteplaatje op het gebied van moderne bouwkunst. In de toekomst wordt de bijzondere architectuur en de veelheid aan bouwstijlen een unique selling point van Almere: onze ligging leent zich uitstekend voor dagtripjes vanuit Amsterdam. Een dagje Almere wordt een hele verademing na al die klompen en molens!

De website van de VVV Almere laat zien dat je hier prima meerdere dagen kunt doorbrengen. Het heeft ook een belangrijke functie voor de eigen inwoners: veel nieuwe inwoners weten niet precies wat er in hun eigen stad te doen is.

Zondag 20 januari: Fluisteren

Zaterdag was op het Stationsplein door de Kunstbende een poging tot het wereldrecord fluisteren georganiseerd.

De kunstbende is een groep jonge creatievelingen. Ze hadden het eigenlijk niet slechter kunnen treffen. Regen, koud. Het doel was 100 mensen die een geheim door zouden fluisteren. De poging ging ook over heel Nederland, dus ik kreeg het geheim via de telefoon door en de laatste bij ons gaf het weer door enz. Enz. Nu deed ik dat spelletje vroeger al met mijn vijf vriendinnen en dan was het al onmogelijk om de zin precies gelijk te laten.

Ik moet bekennen dat ik de zin die ik in het oor gefluisterd heb niet herkende toen de laatste deelnemer in Almere hem doorbelde. Origineel bedacht, gelukkig veel spontane deelnemers van allerlei pluimage. En voor de kunstbende leuk: heel veel positieve publiciteit!

Vrijdag 18 januari: Schoonmaakspullen

Hoewel ik niet vaak zelf schoonmaak, blijf ik in de supermarkt gefascineerd door al die schoonmaakspullen.

Vanmorgen waren Martine Visser (wethouder EZ) en ik op bezoek bij HG. Dit bedrijf dat zijn hoofdvestiging zowel wat betreft de productie als de sales op De Vaart heeft gevestigd is een zeer snel maar ook solide gegroeid bedrijf. Ze maken maar liefst zo'n 300 soorten schoonmaakspullen voor specialistische doeleinden. Geweldig; van dasje wassen, een potje waar je stropdassen schoon in kunt krijgen tot ontkalkers en alles wat er tussenin zit.

Ik blijf bedrijven die dingen maken toch heel belangrijk en interessant vinden. Hier wordt op een uiterst degelijke en toch uiterst moderne manier geproduceerd maar ook verkocht en de markt steeds groter gemaakt. Daar moeten we zuinig op zijn!

Vrijdag 11 januari: Samenscholing

We beleefden een onrustige jaarwisseling. In Almere werd voor ruim 80 duizend euro schade aangericht aan verkeerslichten, bushokjes, prullenbakken en speeltoestellen. In Flevoland werden ongeveer dertig mensen aangehouden. Gemeenten zetten steeds vaker het samenscholingsverbod in om overlast aan te pakken. Een bekend voorbeeld is het Utrechtse Kanaleneiland.

De gemeente Dronten heeft in december vorig jaar een verbod op samenscholing voor een gedeelte van het centrum ingesteld. Ook Almere kent een samenscholingsverbod. Het geldt zelfs voor de hele stad! U kunt blijven winkelen met het hele gezin. U wordt ook niet op de bon geslingerd als u na het verlaten van het theater nog even staat na te praten met een groepje bekenden. Samenscholen is in onze Algemene Plaatselijke Verordening omschreven als ‘het groepsgewijs bij elkaar komen van mensen die een dreigende houding aannemen of kwade bedoeling hebben’. Door groepsgedrag kunnen conflicten - bijvoorbeeld in het uitgaansleven - snel uit de hand lopen. Met een samenscholingsverbod kan de politie de orde weer herstellen.

Wie na herhaaldelijke waarschuwingen nog steeds niet wil vertrekken, wordt aangehouden. Het is dus een hulpmiddel, net als het cameratoezicht en het verbod op het drinken van alcohol op straat. Een middel dat heel gericht wordt ingezet, bijvoorbeeld om de overlast rond het Centraal Station aan te pakken. Het geeft de politie een titel om tijdig in te grijpen, juist om te voorkomen dat de boel escaleert. Zo houden we Almere veilig, ook na de jaarwisseling.