Stille tocht

Vanavond is de stille tocht voor de meisjes die zijn gedood door hun vader, afgelopen zondag in Tussen de Vaarten. Zoals ik al in een andere weblog schreef is de impact voor Almere groot. De samenleving is geschokt. Deze twee meisjes zijn door hun vader, die hen had moeten beschermen, mee de dood ingenomen. Dit is verschrikkelijk; hij had hen dit niet mogen aandoen. Meteen is daar de vraag: Waarom? In verschillende media, waaronder de Telegraaf, stonden veel speculaties. De vader was werkeloos, had grote schulden, etc. Er werd een beeld gecreëerd dat niet gebaseerd is op feiten. De dader wordt neergezet als slachtoffer. De politie had de zaak nog volop in onderzoek, maar deze media wilden meteen antwoord op de vraag: Waarom? En trokken de buurt in en baseerden hun berichtgeving op verhalen en geruchten.

Los van het feit dat deze berichtgeving klopte niet met de werkelijkheid vind ik dat niets deze daad kan rechtvaardigen. Hij heeft zijn kinderen vermoord! In een artikel zegt ‘iemand’: “Ik kan me voorstellen dat de stoppen doorsloegen.” Waar gaan we naar toe als mensen zich kunnen voorstellen dat mensen zoiets doen? Er is geen rechtvaardiging voor mishandeling, er is geen rechtvaardiging voor moord. Het kan nooit en dat mag nooit! Dat is de norm. Ik wens daar nooit een afwijking van te accepteren. Kinderen moeten zich te allen tijde veilig kunnen voelen. Wellicht dat dit drama die norm van onaantastbaarheid van kinderen weer onder de aandacht brengt.